Cuba

Hallo lieve vriendjes en vriendinnetjes,

welkom bij weer een nieuw verslag van dat monster genaamd Els wat het vetste jaar van haar leven beleefd. Bij deze waarschuw ik jullie, als je niet lekker in je vel zit en je snel jaloers bent, stop dan nu met lezen. Het is voor je eigen best wil.

Want jaaaaaaa, ik ben zo VOLOP aan het genieten!! vandaar dat het ook even duurde voor er een nieuw verslag was :) (en internet is cuba is gewoon onmogelijk).

Waar te beginnen. jeetje. Mijn laatste verslag was nog in mexico, daarna ben ik 3 weken wezen rondtrekken in cuba en dat was in een woord GEWELDIG! Cuba is echt terug gaan in de tijd. Overal zie je de oude amerikaanse auto´s, niemand belt mobiel maar vanuit een telefooncel, internet bestaat dus niet, alle gebouwen zijn oud en klassiek (en vervallen) en alle winkels zijn half leeg. Als je boter nodig hebt, moet je maar hopen dat ze het hebben. Aardappels? koop maar groot in want die kan je met pech een week later pas weer verkrijgen.

Ik kwam aan in Havana na een vertraging van 8 uur op een vlucht van 1 uur (vlieg nooit met cuban air. bij deze) en mijn tas had een vertraging van 24uur. Mijn eerste ervaring met de manier van reizen, die een hoop zou vertellen over de rest. haha

Havana is een grote, smerige smog stad waar ik me niet op mijn gemak voelde. Na wat sightseeing had ik dan ook al snel mijn tas gepakt en mijn bus gepakt. Santa Clara it is! Deze stad noemen ze ook wel ´Che City´. Hier ligt namelijk nationale held Ernesto Che Guevara begraven. Hij is vermoord door de CIA in Bolivia en zijn lijk was verstopt. Eind jaren ´90 is zijn graf gevonden en Fidel castro heeft hem toen een tombe plus een groot monument gegeven in Santa clara, cuba. Waarom hier? De slag bij Santa Clara was onder leiding van Che en is een keerpunt geweest in de revolutie oorlog. Ik zou jullie een hele interessante geschiedenisles kunnen geven nu, maar ik bespaar jullie. Is teveel typwerk :)

Maar goed, ik had een leuke engelsman in de bus onderweg ontmoet en samen met hem hebben we heel de stad gezien. In club Mejunje leerden we leuke cubanen kennen, die ons hun kant van de stad lieten zien. erg leuk :)

Oh, belangrijk: Het leven in Cuba is erg zwaar. Dat zegt bijna elke Cubaan waarmee je praat. Rijk worden bestaat hier niet. Als je geld hebt is het of oud geld of werk je voor een buitenlands bedrijf. Een dokter verdient hier gemiddeld 20 euro per maand, net als een rechter.
Maar ondanks dat wil elke cubaan met je praten en willen ze allemaal met je dansen. Dus ook onze vrienden in st. clara. we hebben uitgebreid les gekregen in de salsa maar helaas..... mijn europese heupen zijn niet opgewassen tegen die soepele cubaanse heupjes en de zwoele salsa beats. Ik ging maar gewoon een beetje freestyle op zn hollands dansen. Ook leuk :)

Na santa clara vertrok ik met een franse meid naar trinidad, een mooi koloniaal dorpje. De franse meid sprak spaans en frans, ik spreek nederlands en engels. Je kan je de moeizame gesprekken wel voorstellen. ik was dan ook erg blij toen ik mijn Leidse vrienden Jan en barend tegen het lijf liep! Ik had al gehoord dat ze in Cuba zouden zijn, maar geen idee waar en wanneer. Yeah! Zij reisden met 2 andere Nederlandse meiden en een zweedse. Samen met hen hebben we een dagje rond gelopen in de bergen op zoek naar de waterval (die overigens erg mooi was!). Met jan, martina en margot zijn we die avond nog uit geweest naar ´the cave´. een supervette ondergrondse club, in een grot! Zonder airco uiteraard dus het was lekker zweten geblazen. maar de moeite waard!

Met martina ben ik daarna op avontuur gegaan. toeristen en cubanen reizen gescheiden in cuba. Het vervoer voor de toeristen is uiteraard veel duurder dan het lokale vervoer en veel luxer. martina en ik wilden graag de trein nemen, maar dan voor de locals. Geen luxe, maar reizen als de cubanen. Nou dat was me het tochtje wel! We hebben er uiteindelijk 36 uur over gedaan om van trinidad naar baracoa te reizen, het meest oostelijke puntje van cuba (hemelsbreed een trip van ommenabij 800km!). En wat een avontuur! na heel de dag op de trein te hebben gewacht op het station (niemand weet wanneer die gaat dus je wacht gewoon en hoopt dat hij komt) kwam dan om 24uur onze trein. Deze zat OVERVOL. de mensen lagen overal op de banken, trappen, de grond en de rekken te slapen. de trein zat vol met alleen maar cubanen. wij waren letterlijk de enige blanken. en dan? haha. een plekje zoeken maar. uiteindelijk in de 10e wagon zagen we een onbemand hoekje op de grond naast de wc. we pasten er net met z´n tweeen plus backpacks in. Omdat iedereen ons gewaarschuwd had dat we beroofd zouden worden, zijn we gevouwen gaan slapen op onze grote backpacks met onze kleine tasjes in de hand. god, wat was ik blij met mijn moneybelt... Terwijl we daar gevouwen op de grond boter kaas en eieren aan het spelen waren, kwamen er twee cubanen bij staan. ze hadden een fles cubaanse wijn mee (niet te drinken trouwens! het is mierzoet!) en deelden die met ons. Ze verklaarden ons voor gek dat we met z´n tweeen in de trein zaten en uiteindelijk offerden ze zichzelf op als onze helden. Ze hebben geen oog dicht gedaan om ons in de gaten te houden gedurende de nacht. toen ze erachter kwamen dat we naar guantanamo moesten alleen, besloten ze met ons mee te reizen (de schatten). van Santiago de cuba hebben ze ons helemaal begeleid naar Baracoa. en nog beter, ze namen ons mee op het lokale vervoer, waar toeristen normaal niet worden toegestaan! supervet! Heel veel mensen verplaatsen zich hier met de collectivos. Dat zijn gedeelde auto´s. maar met de cubanen vonden we een ´cochos amarillos´. dat is een dude in een geel uniform die langs de weg staat en al het verkeer aanhoudt en zo probeert goedkoop vervoer te regelen voor de locals. Voor een ritje wat ons met het toeristen vervoer 20 dollar had gekost, kostte nu maar 1 dollar.

ohja! vergeten te zeggen. In Cuba heb je 2 verschillende valuta´s. je hebt pesos convertible en pesos cubano. De eerste (kortweg CUC) was oorspronkelijk bedoeld voor toeristen, de tweede voor Cubanen. Sinds Raoul Castro aan de macht is, is plaats van zijn broer Fidel mag dat gemixt worden, maar hiervoor was dat streng verboden. 1 CUC staat gelijk aan 1 USD en voor 1 CUC krijg je 25 pesos cubano. Dat geld is dus weinig waard en kan je buiten cuba ook NIET inwisselen.

Maar goed, het vervoer. Ja dat was dus allemaal in nationaal geld wat martina en ik niet zoveel bij ons hadden. gelukkig hadden we daar weer onze helden die het oplostten :) In guantanamo moesten we wisselen van vervoer. Het was zo gevaarlijk (volgens onze vrienden), dat ze onze backpacks overnamen en ons aan de hand meenamen naar het volgende vervoer (weer zo´n cheap ass collectivo). Wat sowieso chill was, want het was namelijk 41 graden daar! maar goed, aangekomen bij het volgende vervoer wilde de chauffeur ons eerst niet meenemen (omdat we dus geen cubaan zijn), totdat we hem overtuigd hadden dat we stelletjes waren. Toen mocht het wel.

En toen waren we eindelijk in Baracoa! Helemaal gebroken natuurlijk. Mijn kleren waren zo smerig na deze reis, dat ik er een foto van heb gemaakt (check facebook). na deze lange reis namen we een welverdiende rum met een dikke sigaar. ohja, die sigaar had ik gekocht in Santa Clara waar ik naar een sigarenfabriek ben geweest. Supervet! Daar worden de cohiba´s, monte cristo´s en romea e julieta´s gemaakt. heerlijk die geur daar!

en in baracoa liepen we jan en barend weer tegen het lijf met de Nederlandse meiden. Samen met hen hebben we uiteindelijk baracoa verkend en gecarnavald in Santiago de Cuba. want jaaaaa, mazzelaars die we zijn, onze excellente timing bracht ons op een groot jaarlijks carnaval! Ze vieren 26 juli de aanval op moncada, een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de revolutie. Dit vieren ze met allerlei gedenkingen, theater (ze hebben de aanval nagedaan) en voornamelijk muziek en alcohol, het meest belangrijke in het leven van een cubaan. En laten wij daar nou ook niet vies van zijn.... Na afloop van het carnaval in Santiago de cuba ben ik met Martina naar santa clara gegaan. Zij was daar nog nooit geweest en ik had nog een paar dagen over en wilde mijn vrienden weer zien. Laten we daar nou ook weer met onze neus in de boter vallen... ook carnaval! haha dus nog maar 2 dagen feesten dan.

En toen zat mijn tijd erop! Martina ging door reizen (die is daar nu nog) en ik moest mijn vlucht halen. Ik vetrok met de (luxe) nachtbus naar havana en de volgende ochtend vloog ik terug naar mexico. Ohja, laat ik jan en barend voor de derde keer tegenkomen, die kwamen net aan in Havana toen ik op het punt stond te vertrekken. Wat is de wereld toch klein he :)

En toen weer mexico! Heerlijk! na 3 weken Cuba was ik zwaaaaaar toe aan het mexicaanse eten. In cuba hebben ze namelijk geen eten, maar meer iets wat je maag vult. gadveredamme. Alles frituren ze daar. of ze gieten er kilo´s suiker over. iek! charlot en margot (de nederlandse meiden) zijn dietisten. die keken dan ook hun ogen uit daar. het overgrote deel van de bevolking heeft suikerziekte. joh, hoe zou dat nou komen.....
zelfs mn eitje in de ochtend ging de frituurpan in. alle kip... iek.

En nu ben ik alweer dik een week in mexico! Ondertussen alle heerlijke burrito´s, nachos, quesedillas, empanada´s, taco´s, tortilla´s weer tot me genomen. hmmmmm. naast thais is mexicaans mijn favoriete keuken nu. Het eten samen met tequila en corona´s... ja hoor. kan je me voor wakker maken!

In mexico heb ik een paar dagen gefeest in Cancun. gekkehuis daar man! holy shit... Ooit gehoord van Spring break? Ik ben er geweest hoor. haha (spring break zijn amerikaanse jongeren die op vakantie gaan en flink feesten netjes gezegd). in het kader van je moet alles geprobeerd hebben en dit is mijn jaar vol avonturen, ben ik flink los gegaan. haha bikinicontest? kom maar op :)

Na cancun heb ik een paar dagen rustig aan gedaan bij mijn Nederlandse vriendinnetje Lies. Ze werkt als dolfijnentrainer in playa del Carmen en heeft dus haar eigen apartementje daar waar ik mocht crashen. Totdat het volgende vriendinnetje kwam, toen ben ik bij mijn oude vertrouwde plekje hostel Rio ingecheckd voor nog een paar relaxdagen en feestavonden.

En dat is nu voorbij! ik zit nu in tulum, een dorpje met mooie oude Mayaanse ruines en het mooiste strand dat ik tot nu toe in mijn leven heb gezien. Morgenavond is het plan om door te reizen naar belize. Alleen. ik heb zoveel sociale dingen gedaan dat ik weer ff lekker alleen op avontuur wil. en dat gaan we, ik en mijn backpack, dus ook doen!


Het laatste wat ik nog toe wil voegen aan dit verhaal is dat ik Geniet met een hoofdletter G. Ik besef me maar al te goed dat ik een rijk en vrij mens ben en blij ben met mijn vrienden en familie thuis. Ik besef dat ik gezond ben, nog jong ben en dat mijn nederlandse paspoort heeeel fijn is! Ik reis rond langs de mooiste plekjes op aarde en ik ontmoet de meest fantastische mensen.



HET LEVEN IS GOED!




Amen.