Lahooooooossss

Ik dacht zo dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuw berichtje. Ik wordt steeds luier in het typen omdat ik steeds drukker wordt met reizen en leuke dingen doen. Ik heb het reizen eindelijk onder de knie! :) Wat dus ook betekend dat dit een iets langer bericht gaat worden dan normaal :D

Maar goed, mijn laatste berichtje was vanuit Koh Phangan. We hebben Elisa daar (met pijn in het hart) uitgezwaaid en Kat en ik zijn met een andere Engelse, Becka, naar Koh Tao vertrokken en daar begon mijn ongeluk een btje. Af en toe heb je van die dagen dat alles mis lijkt te gaan. Ik heb er een paar achter elkaar gehad. De dag van mijn vorige bericht ben ik naar de dokter gegaan omdat ik een rare opgezwollen bobbel op mijn knie had, die steeds meer pijn ging doen. Elk stootje voelde ik 5x zo hard... De dokter vertelde me dat ik een onstoken haarzakje had (geen idee.....) Ik knikte braaf ja en slikte mijn medicijnen(antibiotica uiteraard, dat schrijven ze voor alles hier voor ' entaibaiohtiiiiiics?'). Maar goed, weer 1000 baht lichter (20 euro, k*tafzetters) gingen we voor de afterparty naar het strand. we hadden een heerlijke avond met een paar Ieren die we ontmoet hadden. De bieren smaakten weer erg goed en de mensen waren weer errug gezellig. Volgende morgen toen we wakker werden, kwam ik erachter dat mijn geld gejat was (voor de 2e keer). Niet veel deze keer (ik leer van mijn fouten, of toch niet.....) dus dat was een soort opluchting. Toen we Becka op wilden halen voor de tuktuk naar de boot, was ze niet in haar hutje. bleek ze op het politiebureau te zitten omdat haar HELE tas was gejat! Camera, Ipod, portemonnee, al haar passen, memorycard, sleutel, make-up, zonnebril, noem het maar op of ze had het in haar tas zitten (de muts) en hoe ze het verloren is? Skinnydippen met een Ier. Kwam ze terug, tas weg. hahaha Dat is uiteraard niet het verhaal wat ze tegen haar ouders en verzekering heeft verteld...
Maar goed, door dit akkefietje, misten we onze gratis Tuktuk en moesten we er eentje betalen, ook voor Becka uiteraard want die had geen geld (wel haar bootticket gelukkig!). Aangekomen bij de pier, hadden we volgens het ticket nog 3 kwartier de tijd voor hij zou vertrekken. 12.30 stond op ons kaartje en was wat de vriendelijke mevrouw ons had verteld. De pier was letterlijk AFGELADEN met mensen!! Iedereen had schijnbaar hetzelfde idee als ons: chillen, rusten en een btje duiken op Koh Tao. Wij hadden de 3e boot en er zouden er 5 per dag zijn. achteraf hoorden we dat ze de laatste 2 boten hadden gecancelled. Waarom? Omdat we uiteindelijk pas om 18.00 vertrokken!!!! We stonden met 3 engelsen waarmee we aan het kletsen waren, let-ter-lijk vooraan in de lange rij, toen de bootmevrouw haar hand liet zakken. Boot vol. FUCK! We deden ons best om onszelf naar binnen te lullen maar de vrouw was onverbiddelijk. Toen de boot vertrokken was, kwam er een andere vrouw ons vertellen wat het plan was. We zouden wachten op de pier, totdat de boot de passagiers gedropt had in Koh Tao, de nieuwe mensen voor Koh Phangan ingestapt waren en hier gedropt waren en DAN konden we instappen.... AAAAAh het relaxte 'geen-tijd' leventje is heerlijk hier maar af en toe mis je als een echte hollander toch wel een btje planning en ORGANISATIE! Want dat kunnen ze gewoon niet. Toen we namelijk eindelijk aankwamen (doorweekt en ijskoud door de zeegolven en het was ondertussen donker, ook dat nog), was er een minipier waar 400 passagiers op moesten en op zoek moesten naar hun backpack. hahaha dat was echt gekkenwerk! Met een paar engelsen hebben we geprobeerd uit te leggen aan de bootmensen wat een 'humanchain' is (doorgeven) maar ze snapten het niet. Uiteindelijk moest iedereen een willekeurige tas pakken en naar het strand brengen. Daar was het graaien naar je tas, terwijl alle locals je proberen te strikken voor hun taxi, duikschool en guesthouse. En boven dit alles, waren we ook nog eens verbrand en hongerig, doordat we zo lang hadden gewacht op de pier. AAAAAAAH! Ohja, en boven dat dan weer, waren alle goedkope accomodaties al ingenomen door de eerdere boten waardoor we 20 euro moesten betalen voor een kamer (terwijl die niet eens luxe was...)

Maar goed. we waren letterlijk gebroken, dus we gingen wat eten en daarna crashten we op ons bed en hebben uiteraard weer een gat in de dag geslapen. We waren te laat voor de checkout, maar een lieve glimlach van een white-ass doet soms wonderen. We vertrokken naar een goedkopere accomodatie die veel luxer was. we hadden zelfs een zwembad! Becka en ik wilden gaan duiken hier, dus we vonden een goede duikschool (becka had daar haar OW&advanced gedaan) met superaardige mensen. We zouden 2 duiken gaan doen naar de mooiste plekken van Koh Tao met een grote kans op whale sharks! Maar daar kwam het ongeluk weer om de hoek kijken. Ik was flink aan het patsen bij het zwembad, met allemaal acrobatische truukjes enzo, totdat ik op mijn knie viel, precies het ontstoken plekje (kneus). De enthaibaiohtiiics hadden hun werk gedaan, dus de zwelling was weg, maar er zat nog een flinke infectie in. Toen ik erop viel, had ik letterlijk een krater in mn knie tot aan mijn bot. Weer naar het ziekenhuis dus. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen was mijn been bedekt in bloed, bijna geen wit meer te zien. Dat moesten ze dus eerst schoonmaken. Daarna moest ik uitleggen aan een dokter met nauwelijks engels wat er aan de hand was (hints, geweldig!) en toen.... oh mijn god, ze trokken letterlijk met de grootste pincet die ik ooit gezien had al het geinfecteerde vlees uit mijn wond, zonder enige verdoving!! Ik heb 4 weken geleden een tattoe laten zetten, maar dit was een STUK pijnlijker. Ik heb het hele ziekenhuis bij elkaar gebruld en ging bijna van mn stokkie...

Maar goed, aan alles komt een eind, zo ook aan deze pijn. En achteraf moet ik zeggen dat ze het echt goed hebben schoon gemaakt. De wond geneest als een razende! Maar daar kwam het volgende ongeluk, weer een week niet zwemmen en elke dag schoon laten maken door een zuster of een dokter. dat betekende mijn geweldige duiken cancellen, douchen als een gehandicapte en weer een rib uit mijn lijf (mijn portemonnee raakt serieus ernstig leeg op dit moment)

Al met al heb ik een goede tijd gehad op Koh Tao. Ik wilde nog wat langer blijven, maar mijn visa verliep de 14e dus de 12e moest ik wel weg. Mijn boot vertrok rond 15.00u (en was niet vol! yes!) en aangekomen op het land moesten we 2uur wachten op een bus naar de eerste grote stad en daar moesten we weer 3,5 uur wachten op de nachtbus naar Bangkok. Maar net als in Maleisie zijn alle buschauffeurs hier gek, dus echt slapen komt er niet van. Agh, je raakt eraan gewend. Om 5u 's ochtends kwamen we aan in Bangkok en de mensen waren er nog steeds aan het stappen. Dronken toeristen en thaise mannen en vrouwen. heel maf om te zien als je nuchter bent en het al licht is. toen ik in wilde checken in een guesthouse, was er een blanke man voor me die een kamer wilde huren met een thaise. haha die kwam er uiteraard niet in. Ze verhuren hier geen kamers voor plain sex. Ze hebben zelfs overal grote borden met de tekst: "Geen Thaise bezoekers". Duidelijke taal lijkt me. ;)

Die dag heb ik wat geslapen, lekker goedkoop geshopt en wat ontbrekende spulletjes gekocht voor in mijn tas. Ohja! Toen ik mijn was wegbracht naar een vrouwtje, kwam ik erachter dat mijn portemonnee was gejat. Alweer. Niet alleen het geld, maar mijn hele portemonnee!! Gelukkig zat er weer niet zoveel geld in, maar wel wat bonnetjes en al mijn foto's! Pfff Ik heb even genoeg van de Thaithais nu. Het is een vriendelijk volk, zolang je maar betaalt. Anders.... Ik heb een gast ontmoet die uit was met zijn vrienden in Bangkok. Ze raakten aan de praat met een paar Thaise, ze bestelden een paar drankjes en later gingen ze dansen. Toen de gasten weg wilden, zeiden de meiden dat de gasten moesten betalen voor hun drankjes (de duursten uiteraard). Toen ze dat weigerden, schreeuwden ze moord en brand en zouden ze hun vermoorden, heel hun familie zou hun achterna zitten in Azie.... niet echt lekker dus.

Ohja! Ik heb ook een man ontmoet, een Thaise man, die vertelde echt een verschrikkelijk verhaal. Ik had het me niet zo gerealiseerd maar ik zit(zat) in een gebied waar de tsunami kerst 2004 behoorlijke schade heeft aangericht! Op Koh Phi Phi zag ik allemaal borden hangen met dankboodschappen aan allerlei bedrijven en mensen die geholpen hebben, na de ramp. De man die ik ontmoet heb, was een duikinstructeur en had zijn eigen duikschooltje opgebouwd. Tijdens de ramp was hij aan het duiken en dat is de reden waarom hij het overleefd heeft. Toen hij terug kwam op het eiland was alles weg. Alle gebouwen, winkeltjes, etcetera was weg. Zo ook zijn familie, vrouw, 2 kinderen en vrienden. 1 zoon vond hij levend terug. Die had zich verschuild in een boom hoog op de berg. Alles wat hij had, was met 1 golf weg. Het was zo onwerkelijk, vertelde hij. Je geloofd gewoon niet dat je levenswerk, je geliefden, je geboorteplaats in 1 klap weg kan zijn. Dat kan dus wel.... Uiteindelijk heeft hij de moed gevonden zijn eiland op te bouwen. Hij heeft geholpen de lijken te verzamelen, te identificeren en te begraven en daarna heeft hij contact gezocht met hulpinstanties, de overheid, de media, alles om maar de aandacht te krijgen voor zijn eiland en dat is hem aardig gelukt. Anno 2009 is bijna heel het eiland heropgebouwd. Je ziet nog hier en daar wat wrakken en tekens waar iets was voor de tsunami, maar verder is het weer een welvarend toeristenoord. De man is weer trots op zijn eiland. Hij werkt weer als duikinstructeur, hij spaart geld voor zijn zoon voor zijn school en studie en voor de rest doet hij vrijwilligerswerk voor de armen. Eerst het opbouwen van het eiland, nu richt hij zich meer op de armen die de tsunami financieel nog steeds niet overleefd hebben. Wat een inspirerende man!! Hij lacht weer in het leven. Hij heeft zijn vrouw, kinderen, familie en flink wat bekenden moeten indentificeren, vaak met verschrikkelijke wonden en alles opgezwollen door het water. Dat was het meest verschrikkelijke moment uit zijn leven, maar hij heeft het opzij kunnen zetten. Hij geniet weer. Nog steeds brandt hij elke dag een kaarsje voor alle doden van de tsunami. Uit respect voor al het leed dat ze hebben geleden. Maar voor de rest geniet hij weer. ZIjn zoon wordt groot en zijn eiland is mooi. Wat een inspirerend verhaal.... Amen.


Verder zit ik nu alweer 2 dagen in Laos! Ik ben dezelfde dag vanuit Bangkok vertrokken naar Laos en daar ben ik gister aangekomen. In de bus heb ik een Oostenrijkse ontmoet, daar reis ik nu mee en 3 Israeliers (wat komen culturen toch tot mekaar tijdens het reizen :D ) Vanuit Vientienne (hoofdstad) zijn we gelijk naar Vang Vieng vertrokken en daar ben ik nog steeds. Ik deel mijn kamer met de Oostenrijkse (Mona) en morgen gaan we naar Luang Prebang. Een dorpje boven Vang Vieng. Mona is een stoere meid. Ze heeft veel tattoes, is een snowboardinstructrice en over 2 maanden gaat ze een jaar in de jungle In Afrika wonen om onderzoek te doen naar Orang Utans. Ze weet superveel van dieren en dat is echt vet! Vandaag hadden we fietsen gehuurd en zijn we de bergen ingetrokken. Uiteindelijk kwamen we op een spannend paadje uit wat te zwaar was voor onze fietsen. We zijn verder geklommen en eindigden in een prachtige grot! Echt een enorm diepe en grote, je kon er wel met 20 in slapen als je wilde. Maar we zijn niet te diep gegaan want Mona herkende Tarantula nesten en ze dacht dat er ook schorpioenen waren. Helaas hebben we ze niet gezien, maar misschien was dat maar beter ook. We waren namelijk met z'n 2en, tenminste een uur van het dichtsbijzijnde dorp af. We hebben ze wel geprobeerd te zoeken. Ook hebben we gezwommen in het ijskoude meertje ernaast, op zoek naar slangen, maar ook dacht lukte niet. Volgende keer beter.

Verder is Laos nu al inspirerend. De natuur is overweldigend, heerlijks plattelands. Precies zoals ik hoopte. De koeien (bruine) lopen hier lekker op straat, de kinderen zijn altijd vrolijk aan het spelen, behalve als toeristen langs komen, dan zwaaien ze, de bussen zijn hier crap. We hadden een lokale bus genomen naar Vang Vieng (met alleen maar locals, heerlijk!) en halverwege, passeerden we een andere bus met pech. Zo eindigden we dus met de personen van 2 bussen in 1 bus en met alle spullen met touwen gebonden op het dak. Ohja, en de kapotte motor moest ook de bus in, want anders werd die niet meer opgehaald. hahaha, prachtig! Ook eet ik nog steeds de meest geweldige dingen. Vanmiddag roken Mona en ik lekker vlees van de barbecue en zo eindigden we het etend met bladeren, rijst en chilisaus met de vrouw die het gemaakt had. zo leuk! de mensen spreken geen woord engels, maar ze zijn zo aardig en lief!


Nou, ik denk dat dit wel weer even genoeg informatie is over mij. Ik moet zeggen dat ik alle informatie over het thuisfront heerlijk vond! Jan smit en Yolanthe uit elkaar?!?! hahaha prachtig nieuws! Dat soort gekke dingen hoor ik hier niet. Ik heb tot nu toe maar 2 Nederlandse kranten kunnen vinden (elke keer de shittelegraaf), dus blijf please dit soort berichten sturen! Zo grappig! :)


Mijn plan voor de komende week is naar het noorden trekken met Mona, de 20e weer terug zijn in Vang Vieng want dan ga ik tuben met Kat en een Nederlandse vriendin van haar en daarna pik ik Charlot de 24e op in Bangkok en doen we nog wat rondreizen in Thailand. Klinkt allemaal weer heerlijk. Wat een enorme bofkont ben ik toch :D


Tot snel lieve mensen, over 4 weken ben ik weer back home!


TTYL,



Els