Why do all good things come to an end

jaaaaaaa daar is ze weer! ik heb weer internet! helaas wel weer een kuttoetsenbord en ik heb niet zoveel tijd, maar ik ga mijn best doen.

want ja, ik ben weer back on earth. Ik heb het paradijs verlaten. het heerlijke leven opgegeven. maarrrrrr daar komt het rondtrekken weer voor terug! en dat is ook lekker.

maar goed, even over de perhentians. in een woord: GEWELDIG! ik heb er vrienden voor het leven gemaakt. ik heb er mijn openwater duikbrevet gehaald en mijn eerste stap richting de advanced gezet. ik heb er gigantisch veel gegeten, gedronken (vooral de alcoholhoudende, goedkope whiskey he;)), gezwommen, gelachen en zelfs mijn nachten waren niet eenzaam... Love it! overdag doken we naar de mooiste plekken, zagen we de mooiste vissen en zelfs een schipwrak! einde van de middag speelde ik beachvolleybal met de sexy gespierde locals. 'savonds lekker uit eten met Nicole, my buddy in here en voor de rest mensen die we tegen kwamen, die we kenden van de nacht ervoor. lekker eten dus met 10 tot 20 man! daarna vertrokken we voor de wodka en whiskey door naar een bar en we eindigden ELKE avond op het strand. kampvuurtjes bouwen, gitaar muziek, skinnydippen, socializen, dansen, gek doen, alles. en dat dan totdat we de zonsopgang zagen, dan naar bed en 3uur later weer duiken. SWEET!

Maar mijn titel heeft een dubbele betekenis want een week geleden kreeg ik te horen dat mijn geliefde oom alweer kanker heeft. Afgelopen donderdag is hij eraan gestorven. dat zette mij wel even met beide benen op de grond in paradise. ik leef een geweldig leven hier en geniet met volle teugen, maar aan de andere kant van de wereld is mijn oom aan het vechten voor zijn leven. zonder effect. shit. weg. hij is weg. nooit meer. en ik kan alleen maar denken aan feesten? dat was even een hard moment. Ook het feit dat ik zijn begrafenis moet missen. Gelukkig bestaat er zoiets als internationale telefoonverbinding en had ik de geweldige Nicole om me heen om me te steunen. Het is hard om ver van je familie te zijn op dit soort momenten en je eerste reactie is dan ook om terug naar huis te rennen en je oom en familie flink te knuffelen. Maar dat gaat haast niet. Gelukkig heb ik het nu een plekje kunnen geven en ik ben blij dat zijn lijdensweg eindelijk over is. als je de dood eenmaal in ogen hebt, wil je er zo snel mogelijk naar toe rennen. dat is hem gelukt, zonder al te veel pijn en dat is mooi. Ome kees, rust in vrede. ik mis je.

ik ben op doorreis naar thailand, zodra ik er ben weer bericht en dan een iets vrolijkere :D Krabbi schijnt veel feestjes te hebben en mooie duiksides. ben benieuwd!

TTYL lieve mensen! en ik ben nog steeds heel blij met al jullie reacties! sorry als ik ze niet allemaal beantwoordt! Maar ik lees ze vaak en vind ze heerlijk.

liefs!


Els